Zasoby biblioteczne niosą ze sobą stosunkowo najmniejszą liczbę komplikacji. W ich skład wchodzą „wydawnictwa zwarte lub ciągłe oraz zbiory specjalne”, a więc przede wszystkim książki i czasopisma, ale również wydawnictwa okolicznościowe, księgi pamiątkowe, materiały konferencyjne itp. Występują one, z nielicznymi wyjątkami, w dużej liczbie kopii. Celem instytucji gromadzących i udostępniających ten typ zasobów (są to przede wszystkim biblioteki) jest udostępnianie treści.

W przypadku zasobów bibliotecznych jednemu tytułowi publikacji powinna odpowiadać jednostka tekstu  dostępna w internecie. Format udostępnianych danych powinien umożliwić łatwe odczytanie treści, a udostępnianie zasoby opatrzone właściwymi metadanymi, które w większości są już zebrane w wewnętrznych katalogach instytucji udostępniających.

W przypadku bibliotek wskazane jest tworzenie pracowni digitalizacyjnych funkcjonujących przy największych krajowych księgozbiorach. Ze względu na zbliżony charakter digitalizowanego materiału (druki zwarte o zbliżonych rozmiarach) możliwa jest daleko idąca automatyzacja procesu. Dobry stan zachowania skanowanych obiektów i potrzeba uzyskania materiału o wysokim kontraście pozwalają na zastosowanie skanerów o stosunkowo niskich parametrach optycznych.

Największym wyzwaniem digitalizacji zasobów bibliotecznych jest stan prawny dzieł, co do których nie wygasły jeszcze prawa autorskie.

Centrum Kompetencji dla zasobów bibliotecznych jest Biblioteka Narodowa.